Lomber omurga, omur adı verilen bir dizi kemikten oluşmaktadır. Bu omurlar, iç kısmında omuriliğin geçtiği spinal kanalı çevreleyen kemik yapılar olarak görev yapar. Spinal kanalın sınırları arasında yer alan intervertebral diskler, bağ dokuları ve faset eklemleri bulunur. Yaş ilerledikçe, omurlar arasındaki diskler süngerimsi yapısını kaybeder ve içerdikleri su oranı azalır. Bu durum, disklerin yüksekliğinin azalmasına ve sertleşerek omurilik kanalına doğru bombeleşmesine yol açar. Omurilik, bacaklara duyu ve güç veren sinirleri taşır. Kıkırdak dokunun kaybolması, yani artrit nedeniyle, omurgadaki faset eklemlerdeki kemik ve bağlar kalınlaşabilir ve omurilik kanalına baskı yapabilir. Bu değişim, lomber omurga omurilik kanalının daralmasına yol açar ve bu duruma spinal stenoz veya dar kanal adı verilir. Lomber omurganın yandan ve ortadan kesidi incelendiğinde, dar kanalın neden olduğu omurilik basısı ve dejenere olmuş fıtıklaşmış disklerin kanalın daralmasına yol açtığı görülebilir.

Omurganın bel kısmı tıpta lumbar bölge olarak tanımlanır. Belin ön kısmı anterior lumbar bölge, arkası ise posterior lumbar bölge olarak adlandırılır. Lomber omurgayı oluşturan yapılar ve bu yapıların çalışma sistemi bilinirse, omurganın işlevi daha kolay anlaşılabilir. Bu yapılar şunlardır:

Dar kanal birçok kişide herhangi bir şikâyete neden olmaz. Ancak bazı kişilerde sırt ve bacak ağrısı, his kaybı ya da bacak krampları görülebilir. Nadir durumlarda, bağırsak ve mesane kontrolünün kaybına yol açabilir. Uzun süre ayakta kalma ve oturma sırasında şikayetler artabilir. Bu belirtiler zamanla düzelebilir veya farklı şiddetlerde ortaya çıkabilir. Otururken ya da öne eğilirken omurilik kanalının çapı artacağı için şikayetler azalabilir veya kaybolabilir. En fazla yürüyüş sonrasında bacaklarda güçsüzlük, his değişimi ve karıncalanma gibi belirtiler görülür. Oturduktan ve öne eğildikten sonra kişi rahatlar ve yürümeye devam edebilir. Bu durum belirli mesafelerde tekrar eder.

Omurga, vertebra adı verilen 24 omurun üst üste dizilmesiyle oluşur. Ayakta durmayı sağlayan en önemli vücut yapısı omurgadır. Önden ve arkadan bakıldığında düz görünen omurga, yandan bakıldığında üç doğal yaylanmaya sahiptir. Boyun ve beldeki içe doğru yaylanma lordoz, göğüsteki dışa doğru yaylanma ise kifoz olarak adlandırılır. Lomber omurlar L1, L2, L3, L4 ve L5 olarak tanımlanır. Alttaki L5 omuru, sakrum denilen kuyruk sokumu kemiğiyle eklem yapar. Sakrum, beş kemiğin birleşimiyle oluşur. L5 omuru ile eklem yapan üst kısım S1 olarak tanımlanır. Bazı kişilerde bel bölgesinde altıncı bir omur bulunabilir, bu durum herhangi bir soruna neden olmaz.

Her omurda farklı kemik kısımları bulunur. Silindirik şekildeki omurun ana kısmı omurun gövdesini oluşturur. Lomber alandaki omurlar, diğer omurga bölümlerine göre daha kalın ve uzun olur, çünkü bel bölgesi vücutta daha fazla yük taşıyan bir alandır. Omur gövdelerini saran kemik halka, iki kalın kemik sapla birlikte omurun gövdesine bağlanır. Pedikül denen bu saplar, geriye doğru kemik halka oluşturacak şekilde devam edip ortada birleşir. Lamina denilen kemik halkalar, omurun arkasında orta tarafta birleşir ve geriye doğru çıkıntı yapar. Dışarıdan belimize dokunduğumuzda, spinoz proses denilen kemik çıkıntısını hissederiz. Omur gövdesi ile kemik halkalar, omurilik ve sinirleri koruyan bir yapıdır. Omur yanlarında bulunan biri yukarıya, diğeri aşağıya giden iki kemik çıkıntı, yukarı giden çıkıntı ile altta kalan omurdan aşağıya inen çıkıntı birleşip, omurganın iki tarafında uzanan eklemleri oluşturur. Bunlar faset eklem olarak tanımlanır. Her omurda sağda ve solda olmak üzere iki faset eklem bulunur. Bu eklemler, omurganın yan taraflarından küçük yumrular şeklinde uzanır. Çıkıntıların içe bakan yüzleri kıkırdakla kaplıdır.

Omurganın arkasında bulunan kemik halkanın meydana getirdiği omurilik kanalı, omuriliği sarmaktadır. Omurlar ve omurgadaki kemikler, omuriliği koruma görevini üstlenmiştir. Beyin tabanından başlayarak, L5 omuruna kadar uzanır. Ancak etrafındaki zarlar kuyruk sokumu kemiğine kadar iner. Omurilik zarlarının meydana getirdiği kesenin içinde sinir lifleri bulunur. Buna kauda equina denir. Her omur seviyesinde sağlı sollu çıkan bir çift sinir, aşağıda birleşerek, organlara ve bacaklara uzanan ana sinirleri oluşturur.

Bağlar, bir kemiği diğerine bağlayan, destek dokuları ise farklı hücreleri bir arada tutmayı sağlayan ağlardır. Omurlarda ön ve arkada çok sayıda uzun bağ bulunur. Önde tüm omurları bağlayan oldukça güçlü bir bağ vardır. Bu şekilde lomber omurga boyunca uzanan iki bağ daha bulunur. Bağlar, omurları bağlamakla kalmaz, omurganın bel kısmını kuyruk sokumu kemiği ile kalça kemiğine de bağlar. Lomber omurgadaki başka bir destek dokusu ise intervertebral disklerdir. Bunlar, omurgaya binen yükün şok etkisini emer ve eğilme hareketinin yapılmasını sağlar.

Lomber omurgada bel bölgesindeki kaslar üç tabaka halindedir. Cilde yakın olan fasia denilen zarla çevrilidir. Erektör spina orta tabakayı oluşturur ve bele kadar uzanır. Bel omurlarını, kalça ile kuyruk sokumu kemiklerini bağlarlar. En içteki kaslar da bel omurlarını, kalça ve kuyruk sokumu kemiklerini kalın kirişlerle bağlayıp, bir arada tutar. Günlük hareketlerde omurganın dik olmasını sağlamak için, karın kaslarıyla birlikte hareket ederler.

Lomber omurganın anatomisini kavrayabilmek için, omurganın bu kısmını iyi bilmek gerekir. Spinal segment, aralarında bir diskle ayrılmış iki omur, omur seviyesinden çıkan sinirler ve omurları bağlayan faset eklemlerden oluşur. Diskler darbe emici olarak işlev görür. Spinal segmentin her birinde bulunan iki omur, faset eklemler tarafından birbirine bağlanır.

Lomber omurganın sağlığı, genel vücut sağlığı için kritik öneme sahiptir. Bu bölgedeki herhangi bir hasar veya dejenerasyon, günlük yaşam aktivitelerini ciddi şekilde etkileyebilir. Bu nedenle, lomber omurga sağlığını korumak için düzenli egzersiz yapmak, doğru duruş tekniklerini öğrenmek ve gerektiğinde tıbbi yardım almak önemlidir. Ayrıca, ağır kaldırmaktan kaçınmak ve ergonomik mobilyalar kullanmak da lomber omurga sağlığını korumaya yardımcı olabilir.